Kilka fotek ze składania przekładni planetarnej:
Na tym etapie pojawił się problem - pomimo złożenia wszystkiego zgodnie z instrukcją przekładnia generowała bardzo duże opory podczas pracy, tak że ręcznie nie byłem w tanie obrócić wałka zdawczego, a od strony zębatki odbiorczej było to możliwe przy użyciu dużej siły. Coś zdecydowanie nie było tak jak trzeba, więc zacząłem szukać przyczyny.
Opór nieco zmniejszał się po odkręceniu po kilka obrotów śrub mocujących obudowy przekładni, co wskazywało by na problem ze zbyt dociśniętym łożyskiem, lub zbyt ciasnym spasowaniem części. Podejrzewałem, że po skręceniu przekładni osie zębatek satelitarnych lub same zębatki są dociskane do obudowy z zębatką odbierającą.
Kilkakrotnie składałem i rozkręcałem przekładnie demontując po jednym elemencie na raz by wyeliminować go z kręgu podejrzanych.
Trop ze ściśniętym łożyskiem okazał się ślepy, bo przekładnia złożona bez łożyska podpierającego wałek główny w deklu tylnym przekładni pracowała nieco lżej, ale wciąż opór był wyczuwalny.
Wtedy zacząłem szukać przyczyny w nieosiowości któregoś z elementów.
Na pierwszy rzut poszedł wałek główny z zębatkami satelitarnymi.
Zabrałem się za pomiary poszczególnych elementów.
Kolejny trop - nieosiowe osadzenie osi zębatek satelitarnych okazał się też chybiony, wymiary potwierdzały, że wszystko jest ok.
Wtedy zmierzyłem odległości osi zębatek satelitarnych od krawędzi zewnętrznej elementu na którym są zamontowane i to okazało się dobrym posunięciem.
Poniżej, już "na oko" można stwierdzić, że odległości są różne:
Pomiary suwmiarką potwierdziły podejrzenia, element ma owalny kształt:
Ciekawe, czy to odosobniony przypadek? Niedługo na forum pojawią się kolejne egzemplarze, więc będzie można to sprawdzić.
Różnice mogą się wydawać nieistotne, ale ta część pracuje wewnątrz dużej zębatki odbierającej i była bardzo dokładnie spasowana.
Zbyt mały luz powodował, że owalny element przesuwał oś obrotu wałka głównego, nie pozwalał też niwelować ewentualnego bicia wałka głównego, jakie może występować przy takiej ilości elementów, zwłaszcza przy nowej przekładni. Dopóki wałek główny był podparty łożyskiem tylko z jednej strony, opory były niewyczuwalne, dlatego podczas pierwszego składania nic nie wzbudziło moich podejrzeń aż do ostatecznego skręcenia przekładni.
Pozostało zeszlifować wadliwie wykonaną część. Element zamocowałem w wiertarce i zmniejszyłem jego średnicę o ok 1-1,5mm papierem ściernym. Idealnie byłoby móc to zrobić na tokarce, wtedy można byłoby uzyskać idealne koło, a tak musiałem zeszlifować nieco więcej materiału, by uzyskać większy luz pomiędzy pracującymi elementami:
W końcu uzyskałem zamierzony efekt, przekładnia pracuje bardzo lekko, można obracać bez problemu zarówno wałkiem zdawczym jak i wałkiem na którym zamontowana jest zębatka odbiorcza. Ledwo wyczuwalne od strony wałka zdawczego różnice w oporze występujące podczas obrotów są minimalne i powinny ustąpić po "dotarciu" się elementów.
Orientacyjne wymiary przekładni:
W zestawie KIT nie ma zębatki atakującej, więc trzeba się w nią samemu zaopatrzyć. Moduł zębatki to 0.6, taki jaki występuje np. w podwoziach CC-01 Tamiya. Właśnie taką zębatkę założyłem - 17T. Silnik to Trackstar 17,5T 1870 kV:
1.55 Desert King z rc4wd (33x94mm)
. Napęd chodzi naprawdę gładko i w tym momencie drag brake ma co robić w modelu...
